Bireysellik çerçevesinin dışında, halk olarak kültür ve sanat ile sarılıp sarmalanmaktan başka bir şekilde çaremizin kalmadığı aşikar. Diyalektik felsefe de olduğu gibi, her şeyin “hareket” ettiği bu evren de, sabit kalınır ise çürük bir elma niyetli çürüyerek yokluğa iteklenir insan bedeni. Ruhen ve beden olarak arınmayı ve feraha ulaşmayı kim istemez ki! E diyelim istenmedi ise, bunu bireyin öz kararına bağışlayalım. Toplum ve birliğin söz konusu oluşunu baştan itibaren sizlere, sevgili okurlara empoze etmeyi yeğledim epeyce. Şehrimiz; gelişiyor, gelişiyor, gelişiyor. Aşama aşama, basamakları çıkıyoruz. Fakat bu çıkış, hiç mi düşüş yaşamıyor? Elbette, muhakkak yaşıyor. Amaç ve maksadın temeli, zemine yapışıp kalmamak. Stabil duruşun zararı apaçık duruyor, bir duvar gibi. Fazla üstüne basmaya gerek duymuyorum bu şeker kırıntısının. Sanat diyorduk, sanat. Kültür ile yoğrulup fırına atılmak! Soyut, soyut, soyut. Bu tarz türe mensup konulara son bir nokta koymak, epey bir ters tercih ve düşünce kabul edilir. Somut hale bürünebilmeliyiz. Değil mi? çeşitli etkinliklerin “yeterli” oluşunun tartışması, klişe olarak bardağın dolu tarafının olup olmaması sorunsalı ile eşdeğer. Bu konu da gerçekleştirilen etkinliklerin kabullenilen yeterliliği, yetersiz kalıyor çoğu birey görüşünde. Bahşettiğim gibi. Yetersiz görüyor ve görüş belirtiyorum.
Görsel Sahafzade Kitapevi’ne aittir.
İnsanoğlu öz benliği gereği doyumsuzluğa karşı doyumlu varlıklar haline, hızlı bir dönüşüm sağladı son yüzyıllar kapsamında. Fakat sizlere; sevgili okurlar, bu içsellikte barındırılan duygusallığın tarifini nasıl verebilirim? A hayır, katı ve zor. Hem de oldukça. Duyuyorum duyuyorum, artık bitir diyorsunuz. Sonuçlara odaklanalım diyorsunuz, değil mi? fakat sonuca okkalı bir vuruş yapabilmemiz için de gereken plan ve düşünce taşlarını birleştirerek uzunca bir zincir elde edebiliriz, mümkün. Olabilecek faaliyetler düşünebilir, etkinlikleri arttırabiliriz.
Düşünmenin belli bir ücreti ve pahası yok sevgili okurlar. Kalemin nasıl kağıda dokunuşu sonrası koşuşu gibi, kalıplaşmış düşünceler ile de sınırlı kalmamalıyız. Bilimin soyut evrenden çok somut bir dünya oluşu; kültür, sanat ve edebiyatın somut bir evrenden soyut yeryüzüne göçünün zıt kutbu olduğu gibi fikir alışverişleri yapmalı; şehir ve il içerisinde kültür, sanat ve edebiyat dalları arasında yapılacak etkinlikleri sıklaştırarak, varılmasını istediğimiz hedefe ulaşmayı sağlayabiliriz. Dünyayı sonsuz güzelliğe itecek olan sanat, edebiyat ve kültür düşüncesi içerisindeyim. Ve ana temelimiz; doğayı da, unutmayınız okurlar. Huzurlu kalmanızı yeğler, kucak dolusu sevgiler yolluyorum.